خلاقیت بکاربستن توانائیهای فکری و ذهنی برای ایجاد یک فکر و مفهوم جدید است و اثرات بسیار مهمی در کارهای فردی و جمعی دارد، بطوریکه خلاقیت عامل مؤثر در رشد و پیشرفت امور و همپائی با تغییرات روز و تحولات جدید می باشد. همچنین خلاقیت در کارهای جمعی باعث عدم ایستائی و تضعیف نیروی انسانی شده و اهداف جمع را عملیاتی و کاربردی می نماید.
آزادی فکر، حساس بودن به موضوع و هدف مورد نظر(تمرکز کامل بر مسئله معین با اختصاص دادن زمان) و کسب لوازم خلاقیت از طریق دانش، اندیشه دیگران، مشاهدات شخصی، مطالعه و همچنین قدرت تغییر و تحلیل افکار قبلی، داشتن توان پرسش، بکارگیری حس کنجکاوی و ایجاد فرصت برای ذهن، هنگام احساس عجز در مورد یک مسئله از عوامل رسیدن به خلاقیت می باشند، فلذا ترس از شکست، ترس از عدم پذیرش و انتقاد و ترس از دست دادن موقعیت، عدم تمرکز حواس و فکر و مشغله فکری زیادی، تمایل به همرنگی و همفکری از موانع خلاقیت هستند. درآخر به چند راهکار، برای پیدایش اندیشه های نو و خلاق در هیأتهای مذهبی و کانونها و جمع های دینی اشاره می کنیم:
ایجاد سیستمی پویا و مؤثر برای اخذ پیشنهادات و انتقادات و استقبال از آنها
استقبال از پیشنهادات مبتنی بر تغییر وضع موجود و تحلیل پیشنهاد قبل از ردّ آن
با ارزش جلوه دادن نوگرائی حتی با حداقل امکانات
فعال ساختن اندیشه ها در برنامه های خاص با سه روش:
۱) طرح مسئله
۲) خواستن جواب بصورت فی البداهه
۳) نوشتن نظرات و جوابها در تابلو و تخته و در معرض دید قرار دادن آنها
پست های بیشتر
📖یک جرعه قرآن در روزهای رمضان
کارنامه ی انبیاء
انس با قرآن، تکامل عقلانیت، معنویت و عدالت(۲۹_ بخش پایانی)