سیاست نومه…

کدامین مؤمن نجات خواهد یافت؟
احوالات آخرالزمان و فتنه‌های رنگارنگ و خصوصیات این دوره‌ی واقعا تاریک و مخوف در روایات بیشماری بدست رسیده است. در این روایات این دوره‌ی زمانی را مهلک معرفی کرده‌اند بطوریکه در کلام حضرت رسول(ص) چنین آمده:«… خدا درهاى فتنه‏هائى که روزگارشان را تاریک می ‏کند برویشان بگشاید.پس در آن تاریکى حیران و سرگردان بمانند همان طورى که یهود حیران و سرگردان بودند و در این هنگام نقص در اسلام پیدا شود و مسلمانان دسته دسته شوند بطورى که فریاد زنند خدا خدا»(ارشاد القلوب ج۱/ص ۱۶۴)؛ و به تعبیر امام کاظم(ع) دیندار چون کسی باشد که شاخه درخت خار را به دست بکشد تا برگ و خار آنرا بگیرد.
اما گروه مومنی هم هستند که با دارا بودن ویژگی خاصی بنام “نُوَمَه” در کلام حضرت علی(ع) اهل نجات معرفی شده‌اند، امیرمؤمنان در خطبه ۱۰۳ نهج البلاغه این گروه را چنین معرفی میفرماید:

«…وَ ذلِکَ زَمانٌ لایَنْجُو فیه اِلاّ کُلُّ مُؤْمِن نُوَمَ، اِنْ شَهِدَ لَمْ یُعْرَفْ، وَاِنْ غابَ لَمْ یُفْتَقَدْ. اُولئِکَ مَصابیحُ الْهُدى، وَاَعْلامُ السُّرى. لَیْسُوا بِالْمَساییحِ وَ لاَ الْمَذاییعِ الْبُذُرِ. اُولئِکَ یَفْتَحُ اللّهُ لَهُمْ اَبْوابَ رَحْمَتِهِ، وَیَکْشِفُ عَنْهُمْ ضَرّاءَ نِقْمَتِهِ».

«…و در آن زمان نجات نمى یابد مگر مؤمنى که گمنام است، اگر در بین مردم حضور داشته باشد شناخته نشود، و اگر غایب باشد فقدانش حس نشود. آنان چراغ هدایت، و نشانه‌هاى روشن براى روندگان در عرصه ظلمت‌اند. سخن‌چین و فتنه‌گر و فاش‌کننده زشتى‌ها و لغوگو نیستند، آنان مردمى هستند که خداوند ابواب رحمتش را به روى آنان باز مى‌گشاید، و رنج و سختى را از آنان برطرف مى سازد».

چنانکه ملاحظه می شود حضرت علی(ع) برای مومن “نومه” که درلغت به معنای انسان گمنام  است ، چند خصلت در این خطبه بازشمرده است:
 چراغهای هدایت
 نشانه های آشکار
 شناخته نشدن در زمان شهود
 حس نشدن فقدانش در غیاب
 عدم فتنه گری و سخن چینی در میان مردم
 عدم شایع نمودن و بازگو کردن کار ناشایست کسی هنگام شنیدن
 عدم لغو گویی
ویک معنی دیگر که در لغت برای نومه بیان شده، بی هیچ اقدامی سکونت در برابر فتنه می‌باشد که قطعا لازمه داشتن چنین سکونی، خصوصیاتی می خواهد که میتوان از خصلتهای ذکر شده در همین خطبه استفاده نمود، و یا در روایت دیگری حضرت علی(ع) نومه را چنین تعریف می‌فرمایند:

عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ (ع) یَقُولُ‏: «أَظَلَّکُمْ فِتْنَهٌ مُظْلِمَهٌ عَمْیَاءُ مُکْتَنِفَهٌ لَا یَنْجُو مِنْهَا إِلَّا النُّوَمَه» قِیلَ: یَا أَبَا الْحَسَنِ وَ مَا النُّوَمَه؟ قَالَ: «الَّذِی لَا یَعْرِفُ النَّاسُ مَا فِی نَفْسِه‏». (بحار الأنوار/ ج‏۲/ص۷۳)

على بن ابیطالب (ع) فرمودند:

«سایه افکند بر شما فتنه و تباهى تاریک‏کننده کور فراگیرنده (روى مى‏آورد) که از آن نجات و رهائى نمییابد مگر نومه»، گفته شد: اى ابو الحسن نومه چه کسى را گویند؟ فرمود: «کسى است که مردم آنچه را که در او است (از فکر و اندیشه و خصلت) نمی‌شناسند».

لذا از حضرت ولی عصر(ارواحنا له الفداء) که منجی عالم و پایان دهنده دوران ظلمانی فتنه‌هاست عاجزانه می طلبیم که ما را در ملبّس شدن به این خصوصیات یاری فرموده و در ردیف مومنان نومه قرار دهد تاابواب رحمت الهی بروی ما گشوده شده و جزو نجات یافتگان دوران سخت و عقوبت بار غیبت باشیم و با ایمانی راسخ و قلبی پاک، و جلب رضایت آن بزرگوار، دوران ظهور و دولت کریمه و عدالت گستر جهانی را درک نمائیم.