عادت زدگی (۲)

زندگانی یا زنده مانی؟!
✅مولفه‌های زندگانی و تفاوت آن با زنده‌مانی

زندگی حقیقی و ماندگار یا حیات طیبه ‌چیست؟

انسان همیشه درحال حرکت است، اما زاویه و جهت درست داشتن این حرکت مهم می‌باشد، حتی در شرایط کرونایی هم انسان ها به نوعی در حال انجام کار بوده و در اوقاتی، با کمبود وقت هم مواجه می شوند، اما باید توجه داشت که:

چه کارهایی انسان را در مسیر صحیح قرار می‌دهد؟
و مسیر صحیح، چه ثمره و بهره برای ما در پی خواهد داشت؟
به عبارتی چگونه زندگی کردن مساوی صحیح زندگی کردن است؟

در جواب باید به نکات زیر اشاره کرد:
_اگر تنها درد انسان ثروت و امکانات و کم و زیادی محبت باشد!
_اگر غفلت سرتاسر زندگی را بگیرد!
_ اگر زندگی از فضایل خالی باشد!
_ اگر فرد فقط بدنبال نیازهای جسمی و اولیه باشد!
_ اگر فقط خط سیرش در محیط‌های مجازی باشد!
_ و اگر فقط در ظاهر زندگی اسیر شود!

این علائم نشان دهندهٔ «زنده‌مانی» می‌باشد نه «زندگانی».

“زنده مانی” یعنی:

_ یعنی اسیر عادت های پیش پا افتاده
_ یعنی فقط نفس کشیدن و درجا زدن
_یعنی قانع شدن و در یکجا ساکت ماندن
_ یعنی اسیر موقعیت‌ها بودن

حال پس زندگانی چیست، تا از ورای این زندگانی، وارد حیات طیبه شد؟!

✅آیتمهای زندگانی

۱_ خلق فرصت و استفاده از لحظه‌
۲_حرکت به جلو و عدم توقف
۳_ راهکار داشتن در مسائل
۴_مسئولانه اقدام کردن
۵_ همیشه بدنبال سوال و جواب رفتن
۶_تغییر یافتن و بهتر شدن
۷_ افزایش علم و معرفت

اینها همه و همه، مقدمات «زندگانی» می‌باشد و لذا انسان با:
۱_صاحب نیت های خوب، خدایی شدن
۲_ قصد تقرب به خدا داشتن
۳_از طر ف دیگر امام را از خود و درکنار خود دیدن‌

حتما وارد حیات طیبه خواهد شد.

✅به عبارتی اگر انسان:
_ امام را به عنوان نماینده ی خدا در زمین، شاهد اعمال بداند
_اگر مظهر رشد بودن امام مورد قبول انسان باشد
_اگر امام زمان(عج) را کریم‌ترین و مهربانترین موجود روی زمین بداند که هست و همه او را گم کرده اند
_ اگر بداند فقط ایشان انسان را به حیات طیبه می‌تواند برساند
_اگر بداند حیات طیبه نیازمند افزایش معرفت امام و در مسیر خدمت امام قرار گرفتن، می باشد
معرفت و تلاش برای رسیدن به آن بزرگوار روزبه‌روز در وجودش افزایش خواهد یافت و از عادت زدگی نجات پیدا خواهد کرد و در این صورت زندگانی عمق یافته و از آفت‌های افزایش طول و عرض زندگی و به عبارتی از «زنده مانی» در امان خواهد ماند.
و از سوی دیگر، اگر آوارگی حضرت برای دوستدارانش وجدانی باشد، به زندگی «بدون امام» عادت نکرده و به برنامه‌های تکراری دعای فرج و ندبه قانع نخواهند شد.
باید دانست که اگر ظهور اتفاق بیفتد، زندگی «زندگانی» بوده و ثمر داده است، درغیر این صورت «زنده مانی» بیش نیست‌.

✅نکته ی پایانی اینکه اگر ما:
✓ حزن و اندوه یعقوب(ع)
✓ درایت و دقت یوسف(ع)
✓ شجاعت و بت شکنی ابراهیم(ع)
✓ فراست و هوشیاری موسی(ع)
✓ و رحمت و شفقت پیامبر اکرم(ص)

را در خود زیاد کنیم، به حضرت نزدیک شده و امیدواری حضرت هم به ما زیاد خواهد شد و بدین ترتیب قدمی مؤثر برای ظهور برداشته و توفیق برای درک حیات طیبه در ظهور را پیدا خواهد کرد.