اقتصاد و اعتدال، معیار و مبنای زندگی است و تمام امور زندگی باید بر اساس آن سنجیده و برآورده شود و این معیار و مبنا که به معنی میانه روی است در تمامی حوزه های زندگی کاربرد دارد، بطوریکه اقتصاد و اعتدال در مسائل مالی و مخارج زندگی به معنای پرهیز از تبذیر و اسراف است و این موضوع در زندگی فردی و اجتماعی آن چنان مهم است که خداوند متعال در آیه ۲۷ سوره “اسراء” مبذرین و اسرافکاران را برادران شیطان می نامد
«إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کاَنُواْ إِخْوَانَ الشَّیَاطِینِ …»،
یعنی اسرافکاران مثل شیطان فاسق، کافر، عاصی، رجیم، ملعون، صاغر، مستکبر می باشند و فقر و فحشاء و فساد و عصیان و غفلت و نسیان و دشمنی را به جامعه تحمیل می نمایند و همچنین اسراف کردن این اثرات شوم را در روح و روان فرد ایجاد می نماید.
اسراف و تبذیر معمولا در ریخت و پاش و بیهوده خرجیهای مادی بکار می رود و شامل هرگونه به هدر دادن استعدادها، امکانات، فرصتها و… هم می شود که اینک به بعضی از مصادیق اسراف و تبذیر در زندگی فردی اشاره می کنیم:
- باقی گذاردن ته مانده غذا در ظرف
- باقی گذاردن بخشی از میوه ها در ظرفها که قابل خوردن می باشند مانند بخشی از سیب، پرتقال، موز
- باز گذاردن شیر آب در هنگام وضو
- بازگذاردن شیر حمام و دوش در طول استحمام
- اضافه پختن غذا(عدم توجه به میزان غذاهائی که با نان یا بدون نان خورده می شوند)
- استفاده از آب شلنگ بجای جارو
- بی هدف و بیهوده راندن وسیله نقلیه در کوچه و خیابان
- عدم توجه به تعیین کوتاهترین مسیر رسیدن به هنگام رانندگی
- عدم استفاده از مداد و خودکار بطور کامل
- استفاده بی رویه و غیر معمول از برق و گاز شهری
- طولانی کردن مکالمه تلفنی با سخنان بیهوده و لغو و غیر ضروری….
پست های بیشتر
📖یک جرعه قرآن در روزهای رمضان
کارنامه ی انبیاء
انس با قرآن، تکامل عقلانیت، معنویت و عدالت(۲۹_ بخش پایانی)